Karalama

Bazen parçalanıyorum,Bazen geçmişim parçalanıyor,
İçim sökülüyor,Kıvranıyorum.
Her gün bir şeyleri yitiriyoruz,
Ve eksik,Ve kopuk,Yaşamaya devam ediyoruz,
Hiçbir şey olmamış gibi...Yıllarca biriktiriyoruz kayıplarımızı,
Sonra da sahipleniyoruz hepsini,
Kaldırıyoruz kadehleri tükenmişliğimize,
Bitkinim,Çok yorgunum,Artık hiçbir şey teselli etmiyor.
Bu hasta toplumun,Bu kokuşmuş toplumun,
Bireyi olmak kahrediyor beni,
Oysa kimsesiz bir çocuğa şeker almak istiyorum,
Balonlar uçurmak gökyüzüne,
Duvarlara aykırı şeyler yazmak istiyorum.
Dünyanın her köşesine,Her dilde,
Seni seviyorum yazmalı!
Bu kadar zor mu paylaşabilmek?
Demek sadece barları paylaşabiliyoruz
O bar senin, bu bar benim,İçin ruhunuzu için!
Böyle insanca yaşamaya devam edin!
Satın kendinizi satın!Tabii hala bir şeyseniz...
Ve biz insanlar;Yani duygularıyla yaşayan gerçek insanlar,
Yani mantığı reddedenler,Öylesine acı çekiyoruz ki;
Nerdeyse ruhumuz kaçacak bizden,
Söylediğimiz yalanlarla,Gizlediğimiz gerçeklerle,
Bizi baş başa bırakacak,Kaçacak ruhumuz.
Dayan diyecek, dayan!Nasıl katlanırsan katlan hayata!
Off.... dayanamıyorumGücüm yok!
Uyum sağlayamıyorum hayatın kurallarına,
Yüreksiz insanlara isyanım!Düşündükçe yılıyorum,
Ve ayakta durmakta zorlanıyorum,
Her gün daha çok azalıyor,
Direncim ve savaşma gücüm.
Ama pamuk ipliği de olsa, yaşamla bağım,
Elimdeki son çabayı da harcıyorumTutunuyorum hayata
Sevmesem de kendiminkini.... Mehmet GÜNAYDIN. (NIRVANA)